„Bądź kobietą, która poprawi koronę innej kobiecie, nie mówiąc światu, że się osunęła”. Nie wiadomo, kto jest autorem tego cytatu, ale powinien dostać nagrodę za te słowa! Niosą ze sobą ogromną moc, nadzieję, wiarę w dobro i ludzi, bezinteresowne podejście i po prostu miłość.

Przyjaźń – czyli co?

Przyjazny to ten, kto sprzyja drugiemu i nie przynosi mu szkód. A przyjaźń to bliskie, serdeczne stosunki z kimś, oparte na wzajemnej życzliwości i zaufaniu. A także możliwość liczenia na drugą osobę w każdej okoliczności. Tyle słownik język polskiego, ale trafia przecież w samo sedno. Już w starożytności Horacy pisał, że przyjaciel to „połowa duszy mej”.

Przyjaźń jest nam potrzebna do życia niczym powietrze. O tym, czy jesteśmy szczęśliwi i odczuwamy satysfakcję z życia, decydują także więzi społeczne, jakie tworzymy z innymi.

Wyniki badań

Na temat przyjaźni przeprowadzono wiele badań naukowych. Badano różne grupy docelowe, wiekowe oraz narodowości, bo co ciekawe, w zależności od kraju przyjaźń między kobietami jest różnie traktowana i ma odmienne początki. Naukowcy z Kanady wykazali na przykład, że posiadanie przyjaciół zwiększa satysfakcję z życia. Badania w Holandii opierały się na określeniu, co daje nam różna liczba przyjaciół, na przykład 3–5, 6–10 i ponad 20 bliskich przyjaciół, i o ile zwiększa właśnie satysfakcję z życia. Oprócz tej liczby dowiedziono także, że na dobrostan psychiczny ma wpływ także częstotliwość kontaktu z najbliższymi osobami. Badania amerykańskiego społeczeństwa wyeksponowały zaś, że częstotliwość kontaktów z przyjaciółmi podnosi dobrostan psychiczny dwa razy silniej niż kontakty z członkami rodziny.

Co daje nam przyjaźń?

Nie trudno zgadnąć, że przyjaźń wnosi niekwestionowaną wartość dodaną do naszego życia. Kto ma oddaną, serdeczną, empatyczną przyjaciółkę, ten to wie. Plusy z bliskiej relacji są niepoliczalne. Wskażmy jednak choćby na kilka z nich:

–   relacje z innymi przyczyniają się do wyższej satysfakcji z życia;

–   są okazją do realizacji siebie na gruncie towarzyskim;

–   to źródło kobiecej mocy;

–   kobieca przyjaźń daje wsparcie i radość;

–   zwiększa nasz optymizm i chęć życia;

–   dodaje sił, podnosi na duchu, wzmacnia;

–   motywuje do rozwoju;

–   to czysta obecność drugiej osoby i akceptacja bez oceniania, bez cenzury;

–   przyjaźń pozwala uczyć się od siebie;

–   dzięki przyjaźni wspieramy się w swoich biznesach i podejmujemy nowe, wspólne projekty;

–   relaksujemy się w doborowym towarzystwie;

–   zachwycamy się drugą osobą i same pragniemy stawać się lepsze.

Warto jednak pamiętać o ważnej rzeczy! Przyjaźń wymaga także od nas. Czego? Naszego czasu i oddania, naszej wyrozumiałości i szczerości. Po prostu naszego zaangażowania. To przestrzeń, w której pozostawiamy drugiej osobie więcej autonomii i w której nie ma miejsca na rywalizację.

Czy kobieca przyjaźń na pewno jest możliwa?

„Kobiety przyjaźniące się z innymi kobietami są w lepszej formie, mniej chorują i żyją dłużej” (Lily Tomlin)

Każda z nas wpisuje się w pewien model kobiecej przyjaźni: mamy kilka dobrych koleżanek i zwykle jedną lub dwie przyjaciółki. W relacji koleżeńskiej druga osoba jest tylko koleżanką z pracy, sąsiadką, uczestniczką podobnych wydarzeń itp. Widzimy ją wyłącznie w jednym wymiarze. W przyjaźni zaś jesteśmy ciekawi także innych ról, które nasza przyjaciółka pełni w swoim życiu. Fascynuje nas ich osobowość. Dlatego te relacje buduje się stopniowo, są one rozłożone w czasie, a przeżywane razem trudności i doświadczenia je cementują. Przyjaźń między kobietami to bardzo silna i intymna więź – dosłownie bezcenna. Wiemy o sobie wszystko, a nawet więcej! W zdrowym podejściu wchodzimy w taką przyjaźń nie po to, by z niej czerpać wymierne korzyści dla siebie, ale dla spełnienia i siły płynącej z mocy tej relacji.

Jesteśmy otwarte i naprawdę oddane. Potrafimy odebrać telefon w środku nocy, być ramieniem do wypłakania nawet do białego rana, nieustannie przypominać o badaniach profilaktycznych – bo zależy nam na drugiej osobie. Razem z przyjaciółką uczymy się nowych umiejętności i miło spędzamy wolny czas lub milczymy, kiedy trzeba. Bezinteresownie oferujemy pomoc. Wspólnie przeżywamy zarówno trudne, jak i radosne chwile.

Staramy się zrozumieć drugą osobę. Jestśmy szczere i uczciwe w relacji. A także potrafimy dawać i brać, odwzajemniamy całe dobro, które otrzymujemy od przyjciółki. Kiedy spotykamy się z nią, nawet po dłuższej przerwie, natychmiast odczuwamy bliskość i „jakby to było wczoraj”.

Jako bardziej empatyczne i emocjonalne lubimy dotyk. Zwróćmy więc uwagę na udowodniony naukowo fakt: przytulenie zwiększa poziom wydzielania oksytocyny – hormonu miłości. Może to łagodzić nasz stres. Kiedy zaś jesteśmy szczęśliwe, organizm wytwarza endorfiny, w naturalny sposób poprawiając nasze samopoczucie. To z kolei może obniżać ciśnienie krwi i łagodzić bóle głowy.

Czy wciąż trzeba Cię przekonywać, że lepiej się przyjaźnić z kobietą niż jej zazdrościć i podkładać nogę?

Zrób na przekór egoistycznemu światu, który relacje spycha wyłącznie do wirtualnej przestrzeni, i pielęgnuj „kulturę przyjaźni”. To pojęcie zaproponował dr hab. Michał Herer, który w swoim nagrodzonym eseju filozoficznym postulował, aby nie skupiać się na przyjaźni, która czyni nas szczęśliwszymi, ale myśleć o niej jako o więzi moralnej, która czyni nas lepszymi.